فردي به اداي نماز جماعت عادت داشته و سنتش هم همين بود كه در صف اول نماز جماعت و پشت سر امام جماعت بايستد.يكي از روزها قدري دير به مسجدرسيدو جاي هميشگي خود را اشغال شده ديد به ناچار در صف دوم يا سوم ايستاد نماز كه شروع شد احساس حقارت كرد كه چرا جاي من اشغال شده و من مجبور شدم در اينجا بايستم وقتي به خود آمد ديد كه نماز جماعتي كه در طول سي ساله خوانده خالص نبوده بلكه آلوده به خودنمايي بوده است.//كشكول شيخ بهايي